সৰু পেটটোত সন্তানৰ বাবে ঠাই আছে যদিও ডাঙৰ ফ্লেটটোত মাকৰ বাবে ঠাই নাই ! গৰ্ভাৱস্থাৰ দহ মাহ দহ দিনৰ ভিতৰত বিষৰ তীব্ৰতা বহন কৰি সন্তান জন্ম দিয়া ব্যক্তিজনেই হৈছে মাতৃ। দেউতাই কোনো বলিদান গ্ৰহণ নকৰে, তেনেকুৱা নহয় !
জীৱনৰ সকলো বস্তুৰে শিশুটিক লালন-পালন কৰে। কিন্তু সেই ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে মাক-দেউতাকৰ কথা মনত পেলায় নেকি ? মা-বাপেকে সন্তানৰ পৰা বিশেষ একো নিবিচাৰে। শেষ বয়সত মৰমৰ সন্তানৰ কাষত সুখ-দুখৰ ভাগ লোৱাৰ হেঁপাহ।
আৰু এই কামনাৰে প্ৰতিজন অভিভাৱকে দিন ৰাতি পাৰ কৰি থাকে। কিন্তু বহুতো ল’ৰা-ছোৱালী আছে যিয়ে নিকে ডাঙৰ হোৱাৰ পিছত পিতৃ-মাতৃক বৃদ্ধাশ্ৰমত থৈ আহে। আনকি বৃদ্ধ বয়সত ডাঙৰ ফ্লেটটোৰ চুকটোতো মানুহপ্ৰেমী পিতৃ-মাতৃৰ বাবে পৰ্যাপ্ত ঠাই নহয়। পুৰণি আৱাসিক নৰকত পেলাই দিয়া হয়। তথাপিও প্ৰতিবাদে শিপাই নাথাকে; মনে গালি নিদিয়ে।
আজিৰ বয়োজ্যেষ্ঠসকলে নিজৰ সকলো সময় আৰু ধন-সম্পত্তি নিজৰ সন্তানৰ মাজত বিনিয়োগ কৰিছিল, নিজৰ বাবে একো এৰি নাযায়। কিন্তু বৃদ্ধ বয়সত তেওঁলোকে ইয়াৰ সৰু অংশও শিশুটিৰ পৰা নাপায়। কেতিয়াবা দেখা যায় যে শিশুটিয়ে নিজৰ পৰিয়ালৰ পোহপাল দিবলৈ সংগ্ৰাম কৰি আছে, গতিকে পিতৃ-মাতৃয়ে বোজা অনুভৱ কৰে।
পত্নী আৰু সন্তানৰ লগত অলপ ভাল হোৱাৰ স্বাৰ্থত পিতৃ-মাতৃয়ে বৃদ্ধাশ্ৰমত ৰাখিছে। আকৌ দেখা যায় যে সন্তানৰ টকাৰ অভাৱ নাই, কিন্তু পিতৃ-মাতৃক নিজৰ মাজতে ৰখাৰ প্ৰয়োজন অনুভৱ নকৰে, বোজাহে অনুভৱ কৰে।
অৱহেলা আৰু গালি-গালাজ কৰি এনে পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰে যে মাক-দেউতাক নিজেই সাধাৰ পৰিয়ালৰ পৰা আঁতৰি যায়।
এবাৰ বৃদ্ধাশ্ৰমলৈ পঠিয়াব পাৰিলেই যেন সকলো দায়িত্ব বিনামূলীয়া। এইদৰে অভিভাৱকক বিভিন্ন অজুহাতত আঁতৰাই ৰখা হৈছে। বহু বিখ্যাত বুদ্ধিজীৱী, শিল্পী, সাহিত্যিক, সাংবাদিক, শিক্ষক, কৰ্মচাৰী যি এসময়ত অতি ৰঙীন জীৱন যাপন কৰিছিল,
বৃদ্ধ বয়সত নিজৰ সন্তানৰ অৱহেলা আৰু বঞ্চনাৰ বলি হৈ বৃদ্ধাশ্ৰমৰ স্থায়ী বাসিন্দা হ’বলৈ বাধ্য হয়। বহু ল’ৰা-ছোৱালী বা আত্মীয়ই এতিয়া তেওঁলোকৰ খবৰ নাপায়। তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ নাযাব, টকা বা বস্তুও পঠিয়াব নালাগে। কোনো অনুষ্ঠানৰ সময়তো বা ঘৰত ঈদৰ আনন্দৰ সময়তো পিতৃ-মাতৃক ঘৰলৈ লৈ যোৱা নহয়।
লগতে শুনা যায় যে বহুতে মৃত্যুৰ পিছতো শেষবাৰৰ বাবে পিতৃ-মাতৃৰ ওচৰলৈ নাযায়। অৱহেলিত বৃদ্ধসকলৰ বাবে বৃদ্ধাশ্ৰম শেষ উপায়। তেওঁলোকৰ আজীৱন অৱদানৰ যথাযথ স্বীকৃতি, জীৱনৰ শেষত সন্মান আৰু নিৰাপত্তা এই বৃদ্ধাশ্ৰমবোৰত দিয়া হয়।
ইয়াত তেওঁলোকে বাকী দিনবোৰ ধ্যান-ধাৰণাত, সন্মানেৰে, আনন্দৰে কটাব পাৰে। প্ৰয়োজন হ’লে বহু বৃদ্ধাশ্ৰমত ভাল চিকিৎসাৰ সুবিধা আছে। কিন্তু সকলো সাফল্যৰ মাজতো ইয়াত যিটো উপলব্ধ নহয় সেয়া হ’ল নিজৰ পৰিয়ালৰ ঘনিষ্ঠতা।