হিন্দু ধৰ্মৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ গ্ৰন্থ হৈছে শ্ৰীমদ্ভাগৱত, য’ত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ আৰু অৰ্জুনৰ মাজত হোৱা কথোপকথনৰ বিশদ বিৱৰণ দিয়া হৈছে। কওঁ যে মহাভাৰতৰ যুদ্ধৰ আগতে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক গীতা প্ৰচাৰ কৰিছিল। আচলতে অৰ্জুনে নিজৰ পৰিয়ালৰ সদস্য, শিক্ষক আৰু বন্ধু-বান্ধৱীৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াৰ কথা ভাবিয়েই দুখী আৰু বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিছিল।
তাৰ পিছত তেওঁ মাধৱৰ পৰা পথ প্ৰদৰ্শন বিচাৰিলে। অৰ্জুনৰ সকলো সন্দেহ দূৰ কৰিবলৈ কৃষ্ণই তেওঁৰ সাৰ্বজনীন ৰূপ প্ৰকাশ কৰিছিল। গতিকে, গীতাৰ উপদেশত কি কোৱা হৈছে আজিৰ লেখাটোত মই আপোনালোকক ক’ম। সবিশেষ জনাওক।
এই ৫ টা কথা মনত ৰাখিব
১/ গীতাৰ শিক্ষা অনুযায়ী ব্যক্তিয়ে সদায় ক্ৰোধ আৰু অহংকাৰ পৰিহাৰ কৰিব লাগে। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক কয় যে ক্ৰোধ মানুহৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ শত্ৰু। ক্ৰোধে বুদ্ধি ধ্বংস কৰে আৰু বুদ্ধি ধ্বংস হ’লে মানুহে নিজৰ কৰ্তব্য সঠিকভাৱে পালন কৰিব নোৱাৰে। খঙৰ ফলত এজন ব্যক্তিয়ে আত্মনিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই পেলায়, যাৰ ফলত নিজৰ ক্ষতি হয়।
২/ গীতাই শিকোৱাৰ দৰে আমি জীৱনত লোৱা সিদ্ধান্ত আৰু কৰ্মই আমাৰ ভৱিষ্যত গঢ় দিয়ে। মাধৱে অৰ্জুনক কয় যে জীৱনৰ সঠিক সময়ত সঠিক সিদ্ধান্ত লোৱাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। কাৰণ জীৱনটো এমিনিটতে সলনি নহয়, কিন্তু এক মিনিটত চিন্তা কৰা এটা সিদ্ধান্তই গোটেই জীৱনটো সলনি কৰি পেলায়।
৩/ গীতাৰ শিক্ষা অনুসৰি শিশুক উপহাৰ নিদিলে কিছু সময় কান্দিব, কিন্তু মূল্যবোধ নিদিলে গোটেই জীৱন কান্দিব। আমি আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰা উচিত। শিশুক জীৱনত নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰিব লাগে বুলি শিকোৱাটো তেওঁলোকৰ জীৱনক সঠিক দিশত আগুৱাই নিয়াৰ বাবে অতি প্ৰয়োজনীয়।
৪/ গীতাই শিকোৱাৰ দৰে আমাৰ ভাগ্য ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা লিখা নহয়, বৰঞ্চ আমাৰ চিন্তা, আমাৰ আচৰণ আৰু আমাৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা লিখা হয়। ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক বুজাই দিলে যে মানুহৰ কৰ্মই তেওঁৰ ভাগ্য নিৰ্ধাৰণ কৰে।
৫/ গীতাৰ শিক্ষা অনুসৰি পিতৃয়ে দিয়া পুত্ৰ, গুৰুৱে দিয়া শিষ্য আৰু সোণৰ দণ্ড সদায় মণি হৈ পৰে। সোণ গলি ভালকৈ কোবাই নোযোৱালৈকে ধুনীয়া গহনালৈ পৰিণত নহয়।
Disclaimer – এই প্ৰতিবেদন কেৱল ইন্টাৰনেটত উপলব্ধ তথ্যৰ উপৰত ভিত্তি কৰি সাধাৰণ জ্ঞান প্ৰদানৰ বাবেহে দিয়া হৈছে, Jibonor Shongram এ এই তথ্যৰ নিশ্চয়তা আৰু সত্যতা প্ৰদান নকৰে আৰু দায়িত্ব গ্ৰহণ নকৰে। লেখাবোৰ পঢ়ি ভাল পালে যদি শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ নাপাহৰিব।