ভাৰতীয় সমাজে গভীৰভাৱে শিপাই গৈছে পৰম্পৰা আৰু ৰীতি-নীতি, ইয়াৰে কিছুমান ছোৱালীৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট। ঘৰৰ বয়োজ্যেষ্ঠসকলে অবিবাহিত ছোৱালীয়ে এই কামটো কৰিব নালাগে বুলি প্ৰায়ে শুনিছে চাগে। কিন্তু ইয়াৰ আঁৰৰ কাৰণ কি আৰু এই বিশ্বাসবোৰ এতিয়াও ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ নেকি? এই লেখাটোত এই বিষয়ে কওঁ।
চুলি সম্পৰ্কে পৰম্পৰাগত বিশ্বাস, ভাৰতীয় পৰম্পৰাত চুলি সম্পৰ্কে বহুতো বিশ্বাস আছে। ঘৰৰ বয়োজ্যেষ্ঠসকলে প্ৰায়ে কয় যে বিশেষকৈ ৰাতি শুই থকাৰ সময়ত ছোৱালীয়ে চুলি খোলা ৰাখিব নালাগে। ইয়াৰ আঁৰত ঋণাত্মক শক্তি আৰু স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় কাৰণ উল্লেখ কৰা হৈছে। এই বিশ্বাস নিৰাপত্তা আৰু পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ ধাৰণাসমূহৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে।
ভৰিৰ আঙুলিৰ আঙঠি, ভৰিৰ আঙুলিত পিন্ধা আঙঠিক বিবাহৰ প্ৰতীক বুলি গণ্য কৰা হয়। বিশেষকৈ বিবাহিত মহিলাসকলে ইয়াক পৰিধান কৰে। পৰম্পৰাগতভাৱে ই সন্তানৰ সুখ আৰু বিবাহৰ নিৰাপত্তাৰ সৈতে জড়িত। বিবাহিত জীৱন আৰু মাতৃত্বৰ লগত জড়িত জৰায়ুৰ ওপৰত নেটলে প্ৰভাৱ পেলায় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। এই কাৰণে অবিবাহিত ছোৱালীয়ে বিয়া নোহোৱালৈকে পিন্ধাটো অশুভ বুলি গণ্য কৰা হয়।
তুলসী পূজা, প্ৰথমে তুলসীৰ কথা কওঁ। ভাৰতীয় সংস্কৃতিত বিশেষ স্থান লাভ কৰা তুলসীৰ বিবাহিত মহিলাই পূজা কৰাৰ পৰম্পৰা আছে। তুলসীক পানী আগবঢ়োৱা, তাৰ ওপৰত ভাৰমিলিয়ন লগোৱা ইত্যাদি প্ৰধানকৈ বিবাহিত মহিলাই কৰে। কোৱা হয় যে তুলসী বৃন্দাৰ ৰূপ যি এগৰাকী ভক্তিশীল নাৰী আছিল, সেয়েহে অবিবাহিত ছোৱালীয়ে তুলসীক পানী দিব নালাগে। এই প্ৰথাৰ আঁৰৰ ধাৰণাটো বিবাহিত মহিলাৰ নিষ্ঠা আৰু পত্নীৰ সুৰক্ষাৰ সৈতে জড়িত।
Disclaimer – এই প্ৰতিবেদন কেৱল ইন্টাৰনেটত উপলব্ধ তথ্যৰ উপৰত ভিত্তি কৰি সাধাৰণ জ্ঞান প্ৰদানৰ বাবেহে দিয়া হৈছে, Jibonor Shongram এ এই তথ্যৰ নিশ্চয়তা আৰু সত্যতা প্ৰদান নকৰে আৰু দায়িত্ব গ্ৰহণ নকৰে। লেখাবোৰ পঢ়ি ভাল পালে যদি শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ নাপাহৰিব।