আমি সকলোৱে ঈশ্বৰৰ পূজা বা পূজা কৰিবলৈ ভাল পাওঁ। প্ৰায় সকলো হিন্দু ঘৰতে পূজা-পাথৰ নিয়ম আছে। আৰু এই ৰীতি-নীতিৰ লগতে কিছুমান বিশেষ ৰীতি-নীতি আছে যিবোৰ আমি পূজাৰ সময়ত মানি চলিব লাগিব। তাৰে এগৰাকী উলুধৱানী। উলুধ্বনি, শংখ বজোৱা বা কাংসাৰ ঘণ্টা বজোৱা এই সকলোবোৰ পূজাৰ সময়ত আমাৰ দ্বাৰাই কৰা হয়। এই সকলোবোৰ অবিহনে পূজা যেন অসম্পূৰ্ণ। এনে জপো পূজাৰ এক অপৰিহাৰ্য অংশ। উলুধ্বনী অবিহনে কোনো শুভ কাম কৰা নহয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
কেৱল দেৱতাসকলেই উলুধ্বনীৰ ওপৰত সন্তুষ্ট নহয়, শ্ৰী, মংগল, সমৃদ্ধি আৰু সামাজিক উন্নয়ন উলুধ্বনীৰ লগত জড়িত। জপ কৰি আমি দেৱতাৰ আশীৰ্বাদ পাওঁ আৰু তাৰ লগে লগে আমাৰ চৌপাশ পবিত্ৰ হৈ পৰে। বিশ্বৰ অশুভ আৰু ক্ষতিকাৰক শক্তিসমূহক ধ্বংস কৰি উলুধৱানীৰ যোগেদি ভাল শক্তিৰ আৱেদন কৰা হয়, যাৰ ফলত সমাজৰ অগ্ৰগতি আৰু সফলতা নিশ্চিত হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।
কিন্তু পূজাৰ সময়ত কেৱল ছোৱালীয়েহে উলুধ্বনি দিব লাগে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। ল’ৰাবোৰক কেতিয়াও উলুধ্বনি কৰিব নালাগে। উলুধ্বনি যদি ল’ৰাই দিয়ে, তেন্তে ই শুভতকৈ অশুভৰ ছাঁ পেলায়। গতিকে পূজাৰ সময়ত কেতিয়াও ভুল নকৰিব আৰু ল’ৰাবোৰক উলুধ্বনি নিদিব।
বিঃদ্ৰঃ উক্ত লেখা ইন্টাৰনেটৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা তথ্যৰ ওপৰত আধাৰিত।