প্ৰেমৰ বাবে বিয়া কৰাইছে দুজন। কিন্তু কিছুদিনৰ পাছত প্ৰেমৰ ম্লান হ’বলৈ ধৰিলে। সম্পৰ্কটো বজাই ৰাখিবলৈ তেওঁলোকে সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হয়। আমাৰ চৌপাশ পৰ্যবেক্ষণ কৰিলেহে এনে ঘটনা দেখা পোৱা যায়। কিন্তু এই পৰিঘটনাৰ আঁৰত বহু কাৰণ আছে। দুয়োটাৰে প্ৰভাৱ আছে। কিন্তু পুৰুষে কিছুমান কাৰণত নাৰীৰ প্ৰতি আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলায়। এনে পাঁচটা কাৰণৰ বিষয়ে জানো আহক-
১/ নিৰাপত্তা অনুভৱ নকৰা
মহিলাই স্বামীক সন্দেহ কৰে। যেতিয়া সেই স্তৰটো সীমাৰ বাহিৰলৈ যায়, তেতিয়া সঁচাকৈয়ে সম্পৰ্কটোত বিশেষ একো বাকী নাথাকে। এনে পৰিস্থিতিত পুৰুষে সদায় নিৰাপত্তাহীনতা অনুভৱ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও পুৰুষে সন্দেহজনক প্ৰশ্ন কৰিলে নাৰীৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ হেৰুৱাই পেলায়।
প্ৰেমতকৈ আবেগক লৈ অধিক আবেগ থাকিব। কিন্তু যদি ই নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰলৈ যায় আৰু আৱেগ বিৰক্তিৰ উৎস হৈ পৰে তেন্তে ই বিপদত পৰিণত হয়। কেতিয়াবা মহিলাসকল অত্যধিক আৱেগিক হ’লে পুৰুষে সহ্য কৰিব নোৱাৰে। ফলত তেওঁৰ হতাশা বাঢ়ি আহিল আৰু আগ্ৰহ কমি আহিল।
২/ অসন্মানজনক
সংগীৰ লগত অসন্মানেৰে কথা নাপাতিব । যদি তেওঁ উপলব্ধি কৰে যে আপুনি তেওঁক অসন্মান কৰিছে, তেন্তে তেওঁ ধৰি ল’ব যে আপুনি সুখী নহয়। ইয়াৰ ফলত ক্ৰমান্বয়ে তেওঁৰ অস্বস্তি বাঢ়িব আৰু তেওঁ আপোনাৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই ৰাখিব।
৩/ প্ৰেম-জোৰ-জোৰ
সম্পৰ্কৰ আৰম্ভণিতে সকলো ধুনীয়া হয় , সময়ৰ লগে লগে অনুভৱবোৰ গভীৰ আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰে। মহিলাসকল সম্পৰ্কৰ প্ৰতি আৱেগিকভাৱে দুৰ্বল হোৱাৰ লগে লগে তেওঁলোকেও নিজৰ সংগীৰ ওপৰত হেঁচা প্ৰয়োগ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। যদি সেই একে অনুভৱ পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য নহয় তেন্তে তেওঁৰ সংগীৰ প্ৰতি বিৰক্ত হৈ দূৰত্বৰ সৃষ্টি হয়।
৪/ শাৰীৰিক আকৰ্ষণ
শাৰীৰিক সম্পৰ্কৰ ক্ষেত্ৰত পুৰুষ আৰু মহিলা সম্পূৰ্ণ বিপৰীত। শাৰীৰিক সংগমৰ পিছত মহিলাসকল পুৰুষৰ প্ৰতি আৱেগিকভাৱে অধিক আকৰ্ষিত আৰু আকৰ্ষিত হয়। আনহাতে পুৰুষে সহজে আৰু সোনকালে আকৰ্ষণ হেৰুৱাই পেলায়। এনে ক্ষেত্ৰত স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজত বুজাবুজিৰ সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।