আমি সকলোৱে জানো যে ভগৱান শিৱৰ বহু নাম আছে যেনে শংকৰ, মহাদেৱ, মহেশ, উমাপতি আদি। আৰু সেই নামবোৰৰ ভিতৰত এটা নাম ভোলানাথ, ভোলা কাৰণ বাবা অতি সহজ আৰু অতি সহজে নিজৰ ভক্তসকলৰ ওপৰত সন্তুষ্ট হয়, তেওঁলোকে যি বিচাৰে তাকেই দিয়ে।
কিন্তু ভোলাবাবা যিমান সহজ-সৰল, তাৰ খংও সিমানেই তীব্ৰ। এই কাৰণেই ভগৱান শিৱক প্ৰলয়ংকৰ বুলিও কোৱা হয় আৰু তেওঁৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড ধ্বংস কৰাৰ ক্ষমতা আছে। অসুৰবোৰ বহুবাৰ ভগৱান শিৱৰ ক্ৰোধৰ বলি হৈ আহিছে, কিন্তু আপোনি জানেনে যে এবাৰ ভগৱান শিৱই খঙত নিজৰ শহুৰ দক্ষ প্ৰজাপতিৰ মূৰ কাটিছিল? যদি নাজানে তেন্তে এই ৰহস্যৰ বিষয়ে পঢ়ক ।
দক্ষ প্ৰজাপতি কোন আছিল?
পণ্ডিত ইন্দ্ৰমণি ঘনস্যালে কয় যে দক্ষ প্ৰজাপতি ভগৱান ব্ৰহ্মৰ পুত্ৰ আৰু মাতৃ সতীৰ পিতৃ আছিল আৰু সতীৰ পিতৃ হোৱাৰ বাবে তেওঁ ভগৱান শিৱৰ শহুৰেকো আছিল। দক্ষই ভগৱান শিৱৰ লগত মাতৃ সতীৰ বিবাহ ভাল নাপালে, যাৰ বাবে তেওঁ বিয়াৰ পিছত তেওঁৰ সৈতে সকলো সম্পৰ্ক শেষ কৰি পেলালে।
নিমন্ত্ৰণ অবিহনে যেতিয়া সতী দক্ষৰ ঘৰ পালেহি ৷
এসময়ত মাতা সতী আৰু ভোলানাথ কৈলাশৰ ওপৰত বহি আছিল, তাৰ পিছত ক’ৰবাৰ পৰা তেওঁলোকে তথ্য পালে যে ৰজা দক্ষই তেওঁৰ ৰাজপ্ৰসাদত বিশাল যজ্ঞৰ আয়োজন কৰিছে, য’ত সকলো দেৱ-দেৱী, যক্ষ, গন্ধৰ্ব আদিক নিমন্ত্ৰণ কৰা হৈছিল। মা সতিয়ে নিজে নিমন্ত্ৰণ নোপোৱাৰ বাবে অলপ দ্বিধাবোধ কৰি বিষয়টো চম্ভালিবলৈ শিৱক ক’লে, “কেতিয়াৰ পৰা ছোৱালীজনীক দেউতাকৰ ঘৰলৈ যাবলৈ নিমন্ত্ৰণৰ প্ৰয়োজন হৈছিল? দেউতাই এই অনুষ্ঠানটো ৰাখিছে আৰু বহুদিন হ’ল মাতৃগৃহলৈ যোৱা। গতিকে মই মোৰ মাতৃগৃহলৈ যাম। ভোলানাথে বুজাই দিয়াৰ পিছতো সতী মান্তি নহৈ ৰজা দক্ষৰ ঘৰ পালেগৈ।
মাতা সতীয়ে নিজৰ প্ৰাণ কাঢ়ি লৈ গ’ল
তালৈ যোৱাৰ পিছত মাতৃয়ে দেখিলে বিষ্ণু, ব্ৰহ্মকে ধৰি সকলো দেৱতাৰ আসন আছে, কিন্তু ক’তো ভগৱান শিৱৰ নাম নাই। সেইবাবেই ৰজা দক্ষেও সতীৰ লগত বেয়া আচৰণ কৰিছিল। যাৰ বাবে মাতৃ সতিয়ে হাৱন কুণ্ডত জপিয়াই প্ৰাণ আহুতি দিছিল। ভগৱান শিৱই যেতিয়া এই কথা জানিব পাৰিলে, তেতিয়া তেওঁৰ ক্ৰোধৰ সীমা নাইকিয়া হ’ল।
ভগৱান শিৱৰ উঠিল খং
ভগৱান শিৱই যজ্ঞ অগ্নিত আবিৰ্ভাৱ হ’ল, মাতা সতীৰ জ্বলি যোৱা শৰীৰটো দেখি, ভগৱান শিৱৰ ক্ৰোধৰ আগ্নেয়গিৰি ৰজা দক্ষৰ ওপৰত বিস্ফোৰণ ঘটিল, যাৰ বাবে ভগৱান শিৱই তেওঁৰ মূৰ কাটি পেলালে। তাৰ পিছতো ভগৱান শিৱৰ ক্ৰোধ শান্ত নহ’ল আৰু তেওঁ মাতা সতীৰ জ্বলি যোৱা শৰীৰ লৈ সমগ্ৰ পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰিবলৈ ধৰিলে, যাৰ বাবে তেওঁৰ ক্ৰোধ বাঢ়ি গৈ থাকিল।
শ্ৰী হৰি সুদৰ্শন চক্ৰ পঠালে
এই কথা দেখি ভগৱান শ্ৰী হৰিয়ে নিজৰ সুদৰ্শন চক্ৰ এৰি সুদৰ্শনে এটা এটাকৈ সতীৰ অংগ কাটিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, মাটিত মাতা সতীৰ অংগ সৰি পৰা ৫২ টা স্থানত ৫২ টা শক্তিপীঠ প্ৰতিষ্ঠা হ’ল, যিবোৰ এতিয়াও বিশ্বাসৰ উৎস .ই হৈছে মূল কেন্দ্ৰ।
দক্ষক জীৱন দিলে
বহুদিনৰ মূৰত দেৱতাৰ প্ৰশংসাৰ বাবে বাবা ভোলানাথৰ খং শান্ত হৈ পৰিল, তাৰ পিছত ব্ৰহ্ম জী তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল। ব্ৰহ্মজীয়ে প্ৰথমে সতীৰ পুনৰ জন্মৰ কথা কৈ ভগৱান শিৱক সন্তুষ্ট কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত পুত্ৰ দক্ষৰ প্ৰাণ বিচাৰি ভিক্ষা কৰিছিল, তাৰ পিছত ভোলানাথে দক্ষৰ মূৰৰ ঠাইত ছাগলীৰ মূৰ লগাই প্ৰজাপতি দক্ষক প্ৰাণ দিছিল।
বিঃদ্ৰঃ উক্ত লেখা ইন্টাৰনেটৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা তথ্যৰ ওপৰত আধাৰিত।