When you enter the temple after sunset, people become stones: ৰাজস্থান সদায় ভ্ৰমণকাৰীৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। কেৱল ইয়াৰ দুৰ্গ আৰু সংস্কৃতিয়েই নহয়, ৰাজস্থানৰ ইতিহাস, মৰুভূমিৰ বৈশিষ্ট্য আৰু বিভিন্ন লোককথাও এই ৰাজ্যখন ৰহস্যৰে আবৃত। ৰাজস্থানৰ কুলধৰা গাঁও আৰু ভংগড় গড়ৰ ভূতৰ কাহিনী বহুতে জানে। কিন্তু ৰাজস্থানৰ আন এখন ঠাইও আছে, যিয়ে মানুহক ইয়াৰ ৰহস্যৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰে।
মৰুভূমিৰে আগুৰি থকা বৰমেৰ চহৰৰ পৰা ৩৫ কিলোমিটাৰ নিলগত ছিহনী গাঁৱত অৱস্থিত অভিশপ্ত কিৰাডু মন্দিৰ। মন্দিৰৰ ভাস্কৰ্যই কেৱল শিল্পীৰেই নহয়, যিকোনো ব্যক্তিৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিব। এই মন্দিৰৰ ভাস্কৰ্যৰ সৈতে খাজুৰাহো মন্দিৰৰ সৈতে সাদৃশ্য থকাৰ বাবে কিৰাডুক ‘ৰাজস্থানৰ খাজুৰাহো’ বুলিও জনা যায়।
কিন্তু সন্ধিয়াৰ পিছত এই মন্দিৰত কোনেও প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে। গাঁওবাসীৰ মতে সূৰ্যাস্তৰ পিছত যদি কোনোবাই এই মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰে তেন্তে তেওঁৰ মৃত্যু নিশ্চিত। আৰু এজন বাচি থাকিলেও শৰীৰলৈ ঘূৰি অহাৰ আগতে তেওঁ শিলৰ প্ৰতিমূৰ্তি হৈ পৰে !
স্থানীয় ৰাইজৰ এই বিশ্বাসৰ আঁৰত আছে এক অদ্ভুত কাহিনী। কোৱা হয় যে বহু বছৰৰ আগতে কিৰাডু মন্দিৰলৈ এজন সন্ন্যাসী আহিছিল। তেওঁ শিষ্যৰ দল এটাৰ লগত আছিল! এদিন তেওঁৰ এজন শিষ্য অতি অসুস্থ হৈ পৰিল। সেই সময়ত মন্দিৰত উপস্থিত থকা বহু শিষ্যই তেওঁক সুস্থ কৰিবলৈ গাঁৱৰ মানুহৰ পৰা সহায় বিচাৰিছিল। কিন্তু কোনেও সহায় কৰিবলৈ আগবাঢ়ি নাহিল। গাঁৱৰ মানুহৰ এই আচৰণত সন্ন্যাসীজনৰ বৰ খং উঠিল। তেওঁ গালি পাৰে, যি মানুহৰ হৃদয় শিলৰ দৰে, মানুহৰ ৰূপত থকাৰ কোনো অধিকাৰ নাই! শিললৈ পৰিণত হ’ব লাগে।
সন্ন্যাসীৰ অভিশাপে গাঁৱৰ সকলো মানুহকে শিললৈ পৰিণত কৰে। কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজৰ এজনেহে শিষ্যজনক সহায় কৰিলে! সন্ন্যাসীয়ে তাক কৰুণা কৰিলে, মহিলাগৰাকীক গাঁৱৰ পৰা ওলাই যাবলৈ ক’লে। যাওঁতে পিছলৈ ঘূৰি চাবলৈ নাপাহৰিব। তেতিয়া তেওঁও শিললৈ পৰিণত হ’ব।
কিন্তু কাহিনীটো কোৱাৰ দৰে গাঁৱৰ পৰা ওলাই আহোঁতে মহিলাগৰাকীয়ে কৌতুহলত পিছলৈ ঘূৰি চালে। আৰু তাৰ পিছত মহিলাগৰাকীও সন্ন্যাসীৰ অভিশাপৰ বাবে শিললৈ পৰিণত হ’ল। তেতিয়াৰ পৰাই গোধূলিৰ পিছত কিৰাডু মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিলে মানুহ শিললৈ পৰিণত হ’ব বুলি বৰামবাসীৰ বিশ্বাস !