তিনি সন্তানৰ মাতৃ প্ৰেমা চেলভামৰ স্বামীয়ে কিছুদিন পূৰ্বে আত্মহত্যা কৰিছিল। বিশাল ঋণৰ বোজা তেওঁৰ ওপৰত। তাৰ লগতে ব্যৱসায়ত ব্যৰ্থ হোৱাৰ পিছত তেওঁ তীব্ৰ হতাশা আৰু হতাশাত ভুগিছিল। এই বিষণ্ণতাই তেওঁক আত্মহত্যা কৰিবলৈ ঠেলি দিছিল। কিন্তু স্বামীৰ মৃত্যুৰ পিছতো প্ৰেমাই আশা এৰি দিয়া নাছিল, হাৰ নামানিছিল।
কিন্তু যেতিয়া ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে খাদ্য সংগ্ৰহৰ স্বাৰ্থত চুলি কাটি বিক্ৰী কৰিবলগীয়া হ’ল, তেতিয়া যেন প্ৰেমাৰ একো বাকী নাথাকিল। পাওনাদাৰৰ ঋণ পৰিশোধ কৰিবলৈ বা ল’ৰা-ছোৱালীৰ মুখত খাদ্য সোমোৱাৰ আন কোনো উপায় নাছিল। কিন্তু ইয়াৰ পিছত কি হ’ল, সমগ্ৰ ভাৰতৰ মানুহক অনুপ্ৰাণিত কৰিলে।
ঋণৰ বোজা
প্ৰেমা আৰু তেওঁৰ স্বামীয়ে দক্ষিণ ভাৰতৰ তামিলনাডু ৰাজ্যৰ ইটা ভঁৰালত কাম কৰিছিল। তেওঁলোকৰ দিনটো কেনেকুৱা আছিল? কিন্তু প্ৰেমাৰ স্বামীয়ে তেওঁলোকৰ আৰ্থিক অৱস্থা কেনেকৈ অলপ ভাল কৰিব পাৰি তাৰ চেষ্টা কৰি আছিল। ধাৰ লৈ তেওঁ নিজেই ইটাৰ ভঁৰাল সাজিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু তেওঁৰ এই পদক্ষেপ সফল নহ’ল। ইয়াৰ পিছত যোৱা বছৰ তেওঁ হতাশাত আত্মহত্যা কৰিছিল।
এইবাৰ পৰিয়ালৰ সমগ্ৰ দায়িত্বৰ লগতে স্বামীৰ ঋণ পৰিশোধৰ দায়িত্বও প্ৰেমৰ কান্ধত পৰিল। ল’ৰা-ছোৱালীক কামলৈ লৈ যাব লগা হ’ল৷ কিছুদিন এনেকৈয়ে চলি থাকিল।
“মই কামলৈ যোৱাৰ সময়ত দিনটোত দুশ টকাৰ দৰে উপাৰ্জন কৰিছিলো, যিটো মোৰ পৰিয়াল পোহপাল দিবলৈ যথেষ্ট আছিল।”
কিন্তু তেতিয়া প্ৰেম অসুস্থ হৈ পৰিল। ফলত তেওঁৰ উপাৰ্জন কমি আহিল। জ্বৰৰ বাবে তিনিমাহ ঘৰতে থাকিব লগা হৈছিল। সেই সময়লৈকে তেওঁৰ আৰ্থিক অৱস্থা আৰু বেয়া হৈ পৰিছে, ঋণ বহুত বাঢ়িছে।
প্ৰেমৰ কোনো ধৰণৰ সম্পত্তি নাছিল। বিক্ৰী কৰিবলৈ কোনো গহনা বা মূল্যৱান বস্তু নাছিল।
“মোৰ লগত দহ টকীয়া নোট এখনো নাছিল।” মাত্ৰ কেইটামান প্লাষ্টিকৰ বাটি আছিল।”
তেনেতে হঠাৎ প্ৰেমাই অনুভৱ কৰিলে যে তেওঁৰ হাতত কিবা এটা আছে যিটো তেওঁ বিক্ৰী কৰিব পাৰে।
“মোৰ মনত আছে মানুহৰ চুলি কিনা দোকান এখন আছে।”
বিশ্বৰ ভিতৰতে চুলি ৰপ্তানি কৰা দেশৰ ভিতৰতে শীৰ্ষস্থান দখল কৰিছে ভাৰত। বহু হিন্দু ভক্তই মন্দিৰলৈ গৈ চুলি বলি দিয়ে। এই চুলিৰ পৰাই উইগ তৈয়াৰ কৰা হয়।
প্ৰেমাই দোকান এখনত গৈ চুলিখিনি এশ পঞ্চাশ টকা (দুটকা)ত বিক্ৰী কৰিলে।
এইটো বৃহৎ পৰিমাণৰ নহয়, ডাঙৰ চহৰত এসাঁজো এই টকাৰে কিনিব নোৱাৰি। কিন্তু প্ৰেমেৰ গাঁৱত একেবাৰে কম নহয়।
“মোৰ তিনিটা সন্তানৰ বাবে তিনিটা পেকেট ৰন্ধা ভাতৰ কিনিলোঁ।”
কিন্তু এয়া আছিল অস্থায়ী সমাধান। প্ৰেমাই জানিছিল যে তাৰ সন্মুখত আন কোনো বিকল্প নাই। তেতিয়া তেওঁ চৰম কিবা এটা কৰাৰ কথা ভাবিছিল।
আত্মহত্যাৰ চেষ্টা
প্ৰেমাই নিজৰ জীৱন শেষ কৰিবলৈ দোকান এখনত কিবা কিনিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু দোকানীজনে তেওঁৰ মানসিক অৱস্থালৈ চাই তেওঁ কি কৰিবলৈ ওলাইছে সেয়া বুজিব পাৰিছিল। দোকানীজনে তেওঁক একো বিক্ৰী কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে।
প্ৰেমা ঘৰলৈ উভতি আহিল। তাত তেওঁ আন কোনো ধৰণে আত্মহত্যা কৰাৰ কথা ভাবিছিল। কিন্তু এইবাৰ ভনীয়েকে তাক বচালে। ওচৰতে বাস কৰিছিল, আৰু ঠিক সময়ত তেওঁক ৰখাবলৈ।
কিন্তু তাৰ পিছত অভাৱনীয়ভাৱে প্ৰেমৰ বাবে সহায় আহিবলৈ ধৰিলে।
বালা মুৰুগানে প্ৰেমাৰ দুৰ্ভাগ্যৰ কথা শুনিছিল তেওঁৰ এজন বন্ধুৰ পৰা, যিজনৰ ইটাৰ ভঁৰাল আছে। প্ৰেমাৰ কাহিনীয়ে তেওঁক পৰিয়ালৰ বেয়া সময়ৰ কথা মনত পেলাই দিলে।
বালা মুৰুগানৰ বয়স দহ বছৰ হ’লেও মাকৰ অৱস্থাও একেধৰণৰ। খাদ্য ক্ৰয় কৰিবলৈ তেওঁ পুৰণি কিতাপ আনকি পুৰণি বাতৰি কাকত বিক্ৰী কৰিবলগীয়া হৈছিল। এদিন হতাশাত নিজৰ সন্তানক হত্যা কৰি আত্মহত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। কিন্তু শেষ মুহূৰ্তত সি তাৰ মন সলনি কৰিলে। পৰিয়ালৰ লোকে খৰধৰকৈ চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ গৈ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰে।
জীৱনত বহু সংগ্ৰাম কৰি দৰিদ্ৰতাৰ পৰা ওলাই আহিছে বালা মুৰুগান। এতিয়া তেওঁৰ এটা কম্পিউটাৰ গ্ৰাফিক্স চেণ্টাৰ আছে।
বালাই প্ৰেমাক নিজৰ জীৱনৰ কাহিনী ক’লে, আশাৰ পোহৰ দেখুৱালে। প্ৰভুৰ লগতে আন এজন বন্ধুৱে তাক খাদ্য কিনিবলৈ টকা দিলে। তাৰ পিছত বালাই ছচিয়েল মিডিয়াত প্ৰেমৰ দুৰ্ভাগ্যৰ কথা লিখিলে।
“কেইদিনমানৰ ভিতৰতে মই ১ লাখ ২০ হাজাৰ টকা সাহায্য পাইছিলোঁ। প্ৰেমাক কওঁতে তাই বৰ সুখী হৈছিল। তাইৰ বেছিভাগ ঋণ পৰিশোধ কৰিবলৈ যথেষ্ট আছিল।”