গাঁৱত বাস কৰা এজন ডেকা লৰা নিজৰ পুৰণি বেয়া স্মৃতি বোৰ পাহৰি নোযোৱা আৰু একেটা কথা বাৰে বাৰে চিন্তা কৰাৰ অভ্যাসৰ বাবে অসুবিধাত পৰিছিল। যদি কোনোবাই তেওঁক সৰুকৈও কিবা কৈছিল বা যদি তেওঁৰ কিবা ভুল হৈছিল, তেন্তে তেওঁ গোটেই দিনটো সেই এটা ঘটনাৰ বিষয়ে ভাবি থাকে। একেই কথা তেওঁৰ মনত সকলো সময়তে চলি থাকিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ হয় তেওঁৰ সৈতে হোৱা কিবা বেয়া ঘটনাৰ বাবে নিজৰ ভাগ্য আৰু ঈশ্বৰক গালি দি থাকে বা তেওঁ তেওঁক কিবা কোৱা বা তেওঁৰ সৈতে কিবা ভুল কৰা ব্যক্তিজনৰ ওপৰত প্ৰতিশোধ লোৱাৰ কথা ভাবি থাকে। অত্যাধিক চিন্তা কৰাৰ অভ্যাসৰ বাবে, তেওঁৰ মানুহৰ সৈতে ভাল সম্পৰ্ক নাছিল বা কোনো কাম ভালদৰে কৰিব পৰা নাছিল।
তেওঁ সকলো সময়তে চাপ আৰু মানসিক বিভ্ৰান্তিৰ অৱস্থাত আছিল। তেওঁৰ অৱস্থা দেখি তেওঁৰ এজন বন্ধুৱে তেওঁক ওচৰৰ বৌদ্ধ মঠত বাস কৰা এজন জিনমাষ্টাৰৰ ওচৰলৈ যাবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল। তেওঁ তোমাৰ মানসিক সমস্যাৰ নিশ্চিতভাৱে কিবা এটা সমাধান দিব। ডেকা লৰা জিন মাষ্টাৰৰ ওচৰলৈ যায় আৰু তেওঁৰ সমস্যাটো বৰ্ণনা কৰে । ল’ৰাজনৰ সমস্যাটো শুনি মাষ্টৰ তাৰ পৰা উঠি মঠৰ ভিতৰলৈ যায়।
একো উত্তৰ নিদিয়াকৈ উঠি গুচি যোৱাটোত ল’ৰাজনে আচৰিত অনুভৱ কৰে, কিন্তু তথাপিও তেওঁ তাত বহি থাকে। অলপ সময়ৰ পাছত তেওঁ জিন মাষ্টাৰক মাটিৰ গিলাচত পানী ভৰ্তি কৰা আৰু তেওঁৰ ফালে খোজ কাঢ়ি অহা দেখিলে। মাষ্টাৰ আহি তেওঁৰ ওচৰত থিয় হয়, আৰু সুধিলে, “এই গিলাচটোৰ ওজন কিমান হয় ? “
লৰাজনে ক’লে, “মই আপোনাক সঠিককৈ ক’ব নোৱাৰো। কিন্তু এই গিলাচৰ ওজন অতি কম।” এতিয়া মাষ্টৰে গম্ভীৰভাৱে ক’লে, “মোৰ প্ৰশ্ন হৈছে, যদি মই এই গিলাচটো অলপ সময়ৰ বাবে এনেদৰে ধৰি ৰাখো, তেন্তে কি হ’ব?”
ল’ৰাজনে ক’লে, একো নহ’ব। তাৰ পিছত মাষ্টৰে পুনৰ সুধিলে, “যদি মই এই গিলাচটো 1 ঘণ্টাৰ বাবে এনেদৰে ধৰি ৰাখো ?” “আপোনাৰ হাতৰ বিষ আৰম্ভ হ’ব”- লৰাজনে কৈছিল। “যদি মই গোটেই দিনটো এই গিলাচটো এনেদৰে ধৰি ৰাখো। তেতিয়া কি হ’ব?” “আপোনাৰ হাতত তীব্ৰ বিষ হ’ব। আপোনাৰ পেশীবোৰ যথেষ্ট টান হ’ব পাৰে আৰু আনকি আপোনাৰ হাতত আঘাত কৰিব পাৰে।” লৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ শব্দত কৈছিল, জিন মাষ্টাৰে কৈছিল, “।” কিন্তু এই সময়ত গিলাচটোৰ ওজন সলনি হৈছিল নেকি? ল’ৰাজনে না ক’লে। পিছত মাষ্টৰে সুধিলে, “এই বিষৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ মই এতিয়া কি কৰা উচিত?” গিলাচটো তললৈ ৰাখক। লৰা ক’লে, “জিন মাষ্টাৰে কৈছিল, একেবাৰে শুদ্ধ।”
আৰু জীৱনৰ সমস্যাবোৰো একেই। সেইবোৰ অলপ সময়ৰ বাবে আপোনাৰ মনত ৰাখিব আৰু আপুনি অনুভৱ কৰিব যে সকলো ঠিকেই আছে। তেওঁলোকৰ বিষয়ে দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে চিন্তা কৰক আৰু আপুনি কষ্ট পাবলৈ আৰম্ভ কৰিব আৰু সেইবোৰ আৰু অধিক সময় আপোনাৰ মনত চলি থাকিব। গতিকে আপুনি বিচলিত হ’বলৈ আৰম্ভ কৰিব আৰু আপুনি একো কৰিব নোৱাৰিব। “আপোনাৰ জীৱনৰ অতীতৰ ভুল আৰু ঘটনাবোৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিন্তু তাতকৈ অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ। তেওঁলোকৰ পৰা শিকক আৰু আগবাঢ়ি যাওক।
যদি আপুনি একেটা বস্তু ধৰি বহে, ই আপোনাৰ জীৱনতো বেদনাৰ সৃষ্টি কৰিব। যদি আপুনি আজি আপোনাৰ অতীতৰ সৈতে বহি থাকে, তেন্ত আজিৰ সময়খিনিও আপোনাৰ হাতৰ পৰা ওলাই যাব আৰু তাৰ পিছত আপুনি ভৱিষ্যতে ইয়াৰ বাবে অনুতপ্ত হ’ব। আপুনি অনুতাপ কৰি থকা একে ভুলবোৰ এতিয়া নকৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। চিন্তা কৰা বন্ধ কৰক আৰু আজি আপোনাৰ কামৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়ক কিয়নো উদ্বিগ্নতাই এজন ব্যক্তিক তেওঁৰ উদ্বিগ্নতালৈ লৈ যায়। বন্ধুসকল, চিন্তা কৰাৰ অভ্যাস কেনেদৰে এৰি সুখী জীৱন যাপন কৰিব লাগে। ইয়াৰ ওপৰত, বিশ্ববিখ্যাত লেখক ডেল কাৰ্নেগীয়ে হাউ টু ষ্টপ এৱেকিং এণ্ড ষ্টাৰ্ট লিভিং নামৰ এখন অতি ভাল কিতাপ লিখিছে।