আপোনালোক সকলোৱে চাগে মা কালী মূৰ্তিটো দেখিছে, য’ত শিৱক মাতৃৰ ভৰিৰ তলত পৰি থকা দেখা যায়। আপোনালোকক কওঁ যে ভাগৱতী দুৰ্গাৰ দহটা মহাবিদ্যাৰ ভিতৰত মা কালী অন্যতম। মাৰ এই উগ্ৰ ৰূপটোৰ উৎপত্তি হৈছে অসুৰবোৰক ধ্বংস কৰিবলৈ। মাৰ এই ৰূপটো ইমানেই ভয়ংকৰ যে কল নিজেও ভয় খায়।
মাৰ ক্ৰোধ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাটো সহজ কাম নহয়। পৃথিৱীৰ সকলো শক্তিয়ে একেলগে ক্ৰোধ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰে। এতিয়া প্ৰশ্ন হয় কি হ’ল যে ভগৱান শিৱ মাতৃৰ ভৰিৰ তললৈ আহিল ? আজি এই মিথৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে।
এসময়ত ৰক্তবিজ নামৰ এজন অসুৰে তীব্ৰ তপস্যা কৰি আছিল। ফলত তেওঁৰ শৰীৰৰ পৰা এটোপাল তেজৰ টোপাল পৃথিৱীত পৰিলে তাৰ পৰা শ শ দানৱৰ জন্ম হ’ব। এই শক্তি ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ নিৰীহক অত্যাচাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। নিজৰ কাম নিজে কৰিবলৈ ধৰিলে। তেওঁ ত্ৰিজগতৰ ওপৰত নিজৰ আতংক মুকলি কৰি দিলে। তেওঁ দেৱতাক যুদ্ধ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল। দুয়োপক্ষৰ মাজত তীব্ৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হয়।
দেৱতাসকলে তেওঁক পৰাস্ত কৰিবলৈ সকলো শক্তি প্ৰয়োগ কৰিলে, কিন্তু যেতিয়াই তেজৰ টোপালটো তেজৰ বীজৰ শৰীৰৰ পৰা মাটিত পৰিল, তেতিয়াই শ শ দানৱৰ জন্ম হ’ল। এনে পৰিস্থিতিত তেজৰ বীজক পৰাস্ত কৰাটো অসম্ভৱ আছিল। এই সমস্যা সমাধানৰ বাবে দেৱতাসকলে মা কালীক আশ্ৰয় লৈছিল।
মায়ে দেখা নাপালে আৰু নেদেখি অসুৰবোৰক হত্যা কৰিবলৈ ধৰিলে, কিন্তু মায়ে প্ৰতিবাৰেই ৰক্তবিজাৰ মৃতদেহত আক্ৰমণ কৰিলে তাইৰ তেজৰ পৰা আৰু অসুৰ ওলাই আহিল। ইয়াৰ বাবে মাকে জিভাখন উলিয়াই দিলে। এতিয়া মাটিত পৰাৰ সলনি মাতৃজিভাখন তেজ ওলাবলৈ ধৰিলে। খঙত ওঁঠ দুটা লৰচৰ কৰিলে, চকু দুটা ডাঙৰ হৈ গ’ল। মাতৃৰ সুন্দৰ ৰূপ দেখি সকলো দেৱতা বিচলিত হৈ পৰিল। সিহঁতক শান্ত কৰাটো কাৰো কাম নাছিল। অসুৰৰ মৃতদেহ শুৱাবলৈ ধৰিলে।
দেৱতাসকলে মাতৃক শান্তি দিবলৈ শিৱৰ আশ্ৰয়লৈ গ’ল। ভগৱান শিৱই মা কালীক শান্ত কৰিবলৈ যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু কথাবোৰ ঠিক নহ’ল, অৱশেষত শিৱাজীয়ে বাটত শুই পৰিল আৰু যেতিয়া মাৰ ভৰি তেওঁৰ ওপৰত পৰিল, মা থতমত খালে। আৰু তাৰ খং সম্পূৰ্ণ কমি গ’ল।
বিঃদ্ৰঃ উক্ত লেখা ইন্টাৰনেটৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা তথ্যৰ ওপৰত আধাৰিত।